Wat is beter dan stilte?

Juni 2024

”Je gaat mij niet vertellen dat ik het rustig aan moet doen!’

Nadat ze haar naam en leeftijd had gezegd was dat haar eerste zin in de coachsessie. Uitdagend.

Ik grijnsde naar haar en herhaalde; ik ga je niet vertellen dat je het rustig aan moet doen! We zouden een andere manier vinden dacht ik nog, geen idee welke. Het was ons eerste gesprek en we liepen in de bossen, zij aan zij op een smal pad. Ze was 56 jaar had een knieblessure en voerde ons wandelritme verder op tot een soort marcheren.

Zo liepen we even in stilte. We stopten bij een open plek. Ik vroeg haar iets te doen wat bij de coaching hoort.

‘Ik weet heus wel waarom je dit aan mij vraagt.’

Ik zei niets en keek haar rustig aan.

”Ik ken mijzelf hoor.’

Ik zweeg en glimlachte.

Ze lachte aarzelend terug. Keek naar beneden, schatte haar evenwicht in deze positie in.

‘Ik ga het wat langzamer doen.’ Ze deed de oefening nu langzaam en het lukte.

‘Ik zie wel wat je doet!’ Ze keek mij aan. ‘Ik weet wat je bedoelt!’

Ze wees met haar wijsvinger naar mij. We lachten allebei hardop en uitbundig.

Hieruit blijkt wat ik echt belangrijk vind: 1) Stilte en 2) Verbinding met een ander. Stilte om nieuwe ideeën op te doen, je eigen antwoorden te voelen, om tot rust te komen. En daarnaast om mijzelf te verbinden met een ander, wat overigens vanuit stilte vaak heel soepel gaat. Geweldige ontmoeting. De stilte spreekt! Luister maar.

Het gevaar van actielijsten

Mei 2024

Zelf houd ik van het moment dat je kunt afvinken. Klaar! Afgerond. Door naar het volgende! Wat doe je in de situatie met teveel acties en te weinig vinkjes?

Ken je dat? Je begint de dag met de zes openstaande taken van gisteren en aan het einde van je werkdag is er nog zoveel te doen.

Alle sporters onder ons weten- als je denkt dat je niet meer kunt- kun je nog véél verder. Zo gaat het op werk ook. Je merkt dat je agenda volstroomt, je inbox is niet meer bij te houden en je begint wel eens wat te vergeten. De eerste lichaamssignalen dienen zich aan- je slaapt onrustig of korter, je hebt soms moeite om je te concentreren en je eetlust verandert. Maar je kunt nog door. Dus werk je verder.

En de acties rond je af, de dinsdag wordt een woensdag en uiteindelijk is het weekend. De weken volgen elkaar op. Je krijgt gespannen schouders, hoofdpijn en soms ben je opeens kwaad en weet je niet precies waarom. Wel eens meegemaakt?

Op je telefoon zie je telkens hoe je batterij ervoor staat. Hoe vol is jouw batterij?

Veel mensen werken in onze maatschappij op hun reserves. Vanbinnen is het allang hol. Werken onder hoge en constante werkdruk veroorzaakt een uitholling die je in eerste instantie nog kunt voelen. Dat je leeg raakt, dat je jezelf verliest. Toch ga je door, iets met verwachtingen, plichtsbesef, gewoonte… Tot het moment dat je eigenlijk niets meer voelt en het je allemaal ook niets meer uitmaakt.

Om echt voldoening van je werk te krijgen is een bepaalde mate van focus en ontspanning nodig. Je lichaam heeft rust en voeding nodig, maar je geest ook!

Weten hoe jou batterij ervoor staat? Plan een vrijblijvend gesprek en we doen een check up.

Hoe laat je los?

De vraag die ik als coach vaak krijg; ‘hoe moet ik loslaten?

Loslaten is een werkwoord. Loslaten is actief veronderstelt het woord.

De vraag die ik als coach vaak krijg; ‘hoe moet ik loslaten?

Loslaten is een werkwoord. Loslaten is actief veronderstelt het woord.

Maar loslaten is niet vergelijkbaar met werkwoorden als rennen, praten of optellen. Daardoor is het ook zo lastig.

We lopen nu ongeveer een kwartier in het bos. Het is droog, licht bewolkt en midden op de dag.

Hij praat onafgebroken over het gedrag van zijn ex-vrouw waar hij last van heeft.

Ik zoek zijn ogen maar hij staart naar iets wat ik niet zie in de verte.

‘Luister! Hoor je die specht?’, vraag ik.

‘Nee’, zegt hij afwezig en pakt zijn verhaal weer op. ‘Dan vond ze mij onbetrouwbaar, terwijl zij diegene is die telkens van mening verandert!’

We lopen verder. Een ree passeert ons rechts.

Ik wijs ernaar met mijn hoofd en sta stil.

Hij merkt op dat ik ben gestopt met lopen en vraagt licht geïrriteerd; ‘wat heeft dat hert met mijn ex te maken?’

‘Helemaal niets,’ zeg ik. ‘Daarom.’

Als je iets graag wilt loslaten ga je denken aan datgene wat je los wil laten. Bijvoorbeeld een relatie die voorbij is. Of het conflict met je collega. Voor je het weet heb je tien minuten gedacht aan je ex of aan je collega. Iets niet-doen is heel lastig. De geest vreet je dag snel op.

-Net als een slang zijn huid afwerpt, moeten wij ons verleden afwerpen, keer op keer. – Boedha.

Jaren heb ik de ITjing en het ND- model bestudeerd. Een opvatting is dat in de stroom van het leven, het ene leidt naar het andere, zoals de lente naar de zomer beweegt. Het is niet voor altijd lente. Dat principe, de verandering die gaande is, altijd gaande is, geldt in de natuur maar ook voor de mensen. Je kunt iets bereiken juist door het te laten. Als ik dat bespreekbaar maak ontstaat er vaak frictie in het gesprek. ‘Niks doen! Dat is opgeven, dat past niet bij mij’. Iets laten heeft echter een andere intentie dan ‘niets doen’. Ik leer je hoe je dat aanpakt, als je toch iets wilt doen 😊. Want jouw drive is natuurlijk geweldig, die behouden we, maar dan richten we het op iets anders. Zodat wat je wilt loslaten ook echt losser kan worden.